Elektroterapia

Elektroterapia  – dziedzina fizykoterapii (leczenia fizykalnego) zajmująca się leczeniem objawowym schorzeń m.in. układu ruchu i neurologicznych za pomocą różnego rodzaju prądów leczniczych, w którym wykorzystuje się do leczenia prąd stały, modulowane prądy średniej częstotliwości oraz prądy impulsowe małej i średniej częstotliwości.

Prądy Diadynamiczne

(zwane inaczej prądami Bernarda) wykazują one silnie działanie przeciwbólowe i przekrwienne.

Prądy Galwaniczny

jest to zabieg z kategorii elektrolecznictwo polegający na przepływie przez konkretną część ciała prądu stałego, prąd ten stosowany jest przeciwbólowo oraz przeciw zapalnie głównie w leczeniu nerwobóli, chorób zwyrodnieniowych stawów kręgosłupa oraz zaburzeń krążenia obwodowego.

Prąd Interferencyjny

(zwane również prądami Nemeca) są prądami średniej częstotliwości modulowanymi w amplitudzie z małą częstotliwością. Powstają w wyniku interferencji w tkankach dwóch prądów przemiennych średniej częstotliwości o przebiegu sinusoidalnym, których częstotliwości mało różnią się od siebie. W lecznictwie wykorzystuje się prądy ok. 4000Hz, np. 3900 i 4000Hz lub 4000 i 4100Hz. Interferencję uzyskuje się przez zastosowanie dwóch niezależnych obwodów zabiegowych przy użyciu dwóch par elektrod umiejscowionych w taki sposób, aby interferencja zachodziła w głębi tkanek, w okolicy umiejscowienia procesu chorobowego. Powstawanie prądów interferencyjnych można wytłumaczyć przykładem znanego z akustyki zjawiska dudnienia, w którym w wyniku nakładania się dwóch drgań harmonicznych powstaje drganie wypadkowe. W wyniku interferencji w głębi tkanek powstaje elektryczny bodziec leczniczy, którego częstość występowania mieści się w granicach małej częstotliwości. Bodziec ten, nazywany inaczej wektorem interferencji, wykazuje bardzo złożoną strukturę przestrzenną.

Prądy Kotza

zabieg ten polega na precyzyjnym wywołaniu skurczów głębiej położonych włókien mięśniowych przez działanie prądem o średniej częstotliwości 2500 Hz, zmodulowanej do częstotliwości niskiej 50Hz. Wyzwalają one silny skurcz mięśnia lub grupy mięśni poprzez aktywację grubych zstępujących włókien nerwowych oraz dzięki zablokowaniu cienkich wstępujących włókien nerwowych; mają działanie przeciwbólowe w obszarze stymulacji.

Prąd Tens

przezskórna stymulacja nerwów (ang. transcutaneous electrical nerve stimulation, TENS) – metoda leczenia przewlekłych dolegliwości bólowych. Może być ona stosowana również w ostrym stanie choroby, gdyż nie jest wymagane ułożenie elektrod bezpośrednio w miejscu bólu.

Elektrostymulacja

wykorzystywany jest tu prąd stały impulsowy (płynący z przerwami). Cel zabiegu to pobudzenie mięśni do skurczu. Wykonuje się elektrostymulację mięśni porażonych (z uszkodzonymi nerwami doprowadzającymi impulsy) jako substytut naturalnych pobudzeń oraz zdrowych w celu wzmocnienia ich lub poprawy krążenia obwodowego.